Φανάρια Γκαζιού – Οι περίτεχνες λάμπες στους δρόμους της Πλάκας! Έργα τέχνης στις γειτονιές της παλιάς Αθήνας που προστάτευαν κάθε βράδυ τους διαβάτες!
Καθημερινή πρωί και έχουμε βγει βόλτα για περίπατο και πορτοκαλά με τη πριγκίπισσα και αγαπημένες φίλες. Αγαπημένο μέρος πάντα αποτελεί η Πλάκα, γιατί απλά δεν ξέρεις τι θα ανακαλύψεις σε κάθε στενό. Μικρά καταστήματα για καγέ και απίθανο γλυκό, ταβερνάκια με αέρα από το παρελθόν και μαγαζιά με αναμνηστικά για να χαζέψεις. Το καλύτερο όμως ειναι τα απίθανα Μουσεία που μπορείς να επισκεφτείς, μικά και άγνωστα στο ευρύ κοινό, που όμως θα σε εντυπωσιάσουν!
Και εκεί πάνω στο περπάτημα που απλά χαζεύεις με τα υπέροχα παραδοσιακά σπίτια και τα απίστευτα μπαλκονάκια τους, το μάτι σου πέφτει πάνω στις λάμπες του δρόμου, ή αλλιώς Φανάρια Γκαζιού! Μικρα κομψοτεχνήματα με μπρούντζο που πρόσθεταν ακόμα μια όμορφη πινελιά στις γειτονιές. Και όχι μόνο οι λάμπες στο δρόμο επάνω, αλλά και οι λάμπες στο εξωτερικό των σπιτιών.
Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτές οι λεπτομέρειες είναι που με ξετρελαίνουν. Οι λάμπες στο δρόμο, τα περίτεχνα κάγκελα στις πόρτες, τα καταπληκτικά πόμολα και χερούλια και φυσικά τα κάγκελα στα μπαλκόνια! Όλα αυτές οι μικρές λεπτομέρεις είναι που τα κάνουν τα σπίτια μοναδικά και τόσο να ξεχωρίζουν από τις σημερινές μοντέρνες μονόχρωμες πολυκατοικίες. Οπότε στη βόλτα αυτή, με τη φωτογραφική μηχανή ανα χείρας, την τιμητική τους την είχαν οι Λάμπες του Δρόμου!
Αθήνα 19ος αιώνας και στους δρόμους της Πλάκας οι κακοτεχνίες και οι λακούβες καθώς και η έλλειψη φωτός, απότελούσαν μία μεγάλη πρόκληση να περπατήσεις εκεί τη νύχτα. Τη λύση έδιναν τα Φανάρια του δρόμου, που αρχικά λειτουργούσαν με λάδι και πετρέλαιο, ενώ στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από γκάζι. Η ύπαρξή τους φυσικά, ήταν στενά συνδεδεμένη με τους Φανοκόρους, τους δημοτικούς υπαλλήλους δηλαδή που είχαν την ευθύνη να ανάβουν τα φανάρια και φυσικά να περιποιούνται. Έτσι κάθε απόγευμα, λίγο πριν το σούρουπο, οι φανοκόροι γλιστρούσαν από γωνιά σε γωνιά, άνοιγαν με το καμάκι τους την κλούβα του γκαζιού και έδιναν τη φλόγα που συντρόφευε τους ελάχιστους περιπατητές.
Κάθε βραδάκι λοιπόν, ο Φανοκόρος, με το σίδερο του ξεγάντζωσε και κατέβαζε το κοντάρι και αφού γέμιζε το φανάρι λάδι και το καθάριζε με ένα πανί, το άναβε και το ανέβαζε πάλι ψηλά για να φέγγη το δρόμο. Όταν το λάδι αντικαταστάθηκε με γκάζι, η διαδικασία ήταν σχετικά πιο απλή, μέχρι τελικά να εγκαταληφθούν τα φανάρια με την χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος. Στους δρόμους μπήκαν στίλοι και τα φανάρια πλέον διαθέτους ηλεκτρικές λάμπες που ανάβουν με έναν διακόπτη. Παραμένουν όμως εκεί, να μας θυμίζουν μέρες του παρελθόντος.
Στους δρόμους της Πλάκας λοιπόν, η παλιά Αθήνα με τα υπέροχα στενά και τα σπίτια γεμάτα χρώμα, σε καλεί να την ανακαλύψεις! Καλές μας βόλτες!!!!
ματς μουτς,
Ζήνα
