Ο Εγωιστής Γίγαντας και ο δικός μας φράχτης!

Ο Εγωιστής Γίγαντας και ο δικός μας φράχτης!  Ένα υπέροχο κλασσικό παραμύθι και μία παιδική κατασκευή.

Υπάρχουν κάποια παραμύθια που απλά τα λατρεύεις σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι. Είτε παιδί, είτε μεγαλύτερος. Η ανάγνωση βιβλίων έχει γίνει μία καθημερινή συνήθεια και μαζί με τα παιδιά, αφορμή και εγώ να θυμηθώ τα παλιά. Αυτή τη φορά όμως, διαβάζω την ίδια ιστορία για να την ακούσουν δύο μικρότερα ζουζουνάκια. Και ένα από αυτά τα κλασσικά παραμύθια που απλά λατρέψαμε οικογενειακώς, είναι “Ο εγωιστής Γίγαντας” του Οσκαρ Ουαιλντ, από τις Εκδόσεις Μίνωας.

Ο γίγαντας λοιπόν λείπει από το σπίτι του και είναι η τέλεια αφορμή για τα παιδιά του χωριού να χαρούν τον υπέροχο κήπο του! Φωνές, γέλια, πειράγματα από τους μικρούς φίλους, κάνουν τον κήπο να ανθίζει και να παραμένει πανέμορφος. Μέχρι τη στιγμή που ο γίγαντας επιστρέφει στο σπιτικό του και διώχνει τα παιδιά από τον κήπο του! Και ο κήπος χάνει την ομορφιά του. Το χιόνι, το κρύο, ο αέρας και η κακοκαιρία είναι μόνινα πλέον εκεί, ακόμα και όταν ο Χειμώνας έχει τελειώσει! Μέχρι που μία μέρα, κάτι τόσο δα απλό γίνεται, που αλλάζει τη γνώμη του γίγαντα! Και η Άνοιξη επιστρέφει! 

Ένα αγαπημένο παραμύθι, που σου προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Χαρά, στεναχώρια, αγανάκτηση, συμπόνοια και όχι μόνο. Μία ιστορία με καταπληκτικό νόημα στις λέξεις του. Μία ιστορία που πρέπει να τη διαβάσουμε και εμείς οι μεγάλοι και όχι μόνο τα παιδιά! Το βιβλίο έχει γίνει από τα πλέον αγαπημένα μας και το διαβάζουμε πάρα πολύ συχνά. Και δεν λέω ποτέ όχι, γιατί και εμένα μου άρεσε πολύ η ιστορία αυτή ως παιδί. Μία υπέροχη έκδοση από τις Εκδόσεις Μίνωας, με πολύ όμορφη εικονογράφιση και  πολλά χρώματα. Ο γίγαντας από αντιπαθητικός στην αρχή, καταφέρνει να γίνει συμπαθέστατος και μόνο μέσα από τις ζωγραφιές, ενώ η ιστορία ξετυλίγεται με τέτοιο τρόπο ώστε και ο μικρός μου που δεν ξέρει να διαβάζει, να το ξεφυλλίζει άνετα!

Μέχρι στιγμής παρουσίαζα τα βιβλία μας με τη ματιά τη δική μου και φυσικά με τις κατασκευές που κάναμε με τα παιδιά. Το σημαντικότερο όμως, είναι τελικά, το βιβλίο από τη ματιά του ίδιου του παιδιού. Ζήτησα λοιπόν βοήθεια στο κομμάτι αυτό από την πριγκίπισσα, οπότε στο εξής θα έχουμε και την άποψη τη δική της φυσικά. Κάτι λίγο, αυτό που της άρεσε ή που δεν την ευχαρίστησε.  Για να δούμε…

Η Νεφέλη λέει:

“Το βιβλίο μου αρέσει πολύ γιατί έχει μεγάλα γράμματα και ωραίες εικόνες. Βγάζει ωραίο νόημα και μας μαθαίνει να μοιραζόμαστε. Δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές, γιατί με φίλους είναι καλύτερα. Το είπα και στις φίλες μου αυτό. Επίσης έχει ωραίο λεξιλόγιο που το καταλαβαίνω”. 

Και φυσικά παραμύθι χωρίς κατασκευή δεν γίνεται! Υπέροχη μέρα, ευκαιρία να χαρούμε και το μπαλκόνι μας. Χρώματα, ξύλινα γλωσσοπίεστρα, αυτοκόλλητα, ψαλίδια και κόλλες και ξεκινάμε. Γιατί τα μικρά σκέφτηκαν ότι δε χρειάζεται ένας φράχτης ψηλός και από πέτρα, αλλά ένας φράχτης ξύλινος να μπορούν να στερεωθούν τα αναρριχητικά φυτά. Εύκολη κατασκευή που μας πήρε λίγη ώρα να τη διακοσμήσουμε.

Υλικά για τον δικό μας Ξύλινο Φράχτη με Λουλούδια:

– 6 ξύλινα γλωσσοπίεστρα

– κόλλα

– σύρματα πίπας, αυτοκόλλητα, λουλουδακια, χαρτόνια και ότι άλλο θέλουμε για να το στολίσουμε

– Ψαλίδι

Ξεκινάμε φτιάχνοντας τον φράχτη μας. Τέσσερα ξυλαράκια παράλληλα και άλλα δύο που τα κολλάμε κάθετα για να στερεωθούν. Αφήνουμε την κόλλα να στεγνώσει καλά και ξεκινάμε διακόσμηση. Με τα σύρματα φτιάξαμε αναρριχητικά φυτά και τα άνθη του με μικρά χαρτάκια. Πασχαλίτσες ξύλινες, αυτοκόλλητα λουλούδια και φυσικά ένα μικρούτσικο γουρουνάκι! Φυσικά σιγά μην έλειπαν και μικροσκοπικά πομ πομ… τα παιδια μου το έφτιαχναν!

Λουλούδια στο φράχτη μας και μπόλικο χρώμα! Γιατί τα μικρά , έτσι φαντάστηκαν τον κήπο του γίγαντα! Φέραμε και την Άνοιξη ακόμα πιο έντονα μέσα στο σπίτι μας. Κορδονάκι και πλέον ο φράχτης μας στολίζει τον τοίχο μας!

Καλή σας ανάγνωση!

ματς μουτς